Η ενδομητρίωση του πεπτικού συστήματος αποτελεί το 5% με 12% των περιστατικών της εν τω βάθει ενδομητρίωσης (1). Το 90% αφορά το ορθό και το σιγμοειδές (παχύ έντερο) (2). Στην πλειοψηφία τους, οι βλάβες αυτές είναι έντονα συμπτωματικές και σχετίζονται με ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα συμπτώματα: δυσχεσία(επώδυνη αφόδευση), αιματοχεσία( αίμα στα κόπρανα), “φούσκωμα”(bloating), εναλλαγή διάρροιας με δυσκοιλιοτητα. Τα συμπτώματα αυτά είναι, συνήθως, πιο έντονα
Tο ουροποιητικό σύστημα προσβάλλεται στο 14-20% των ασθενών με εν τω βάθει ενδομητρίωση (1). Συχνά, συνυπάρχουν με άλλες βλάβες ενδομητρίωσης. Tα πιο κοινά συμπτώματα είναι: συχνουρία, δυσουρία (πόνος κατά την ούρηση), έντονη ανάγκη για ούρηση, αιματουρία (αίμα στα ούρα), κι αδυναμία αδειάσματος της ουροδόχου κύστης. Κάποιες ασθενείς μπορεί να είναι ασυμπτωματικές. Η διάγνωση μπορεί να γίνει με
Όπως είδαμε σε προηγούμενο κεφάλαιο, μια από τις χειρουργικές μεθόδους αντιμετώπισης της ενδομητρίωσης του παχέος εντέρου είναι η λαπαροσκοπική, τμηματική εκτομή του προσβεβλημένου τμήματος ( segmental bowel resection). Μέσω ποιας οδού, όμως, αφαιρείται το κομμάτι εντέρου ; Τυπικά, απαιτείται μια μικρή, οριζόντια τομή στην κατώτερη κοιλιά για την αφαίρεση. Αν κι η τομή αυτή είναι μικρότερη της τομής για μια καισαρική,
GR 
EN