Η ενδομητρίωση του πεπτικού συστήματος αποτελεί το 5% με 12% των περιστατικών της εν τω βάθει ενδομητρίωσης (1). Το 90% αφορά το ορθό και το σιγμοειδές (παχύ έντερο) (2). Στην πλειοψηφία τους, οι βλάβες αυτές είναι έντονα συμπτωματικές και σχετίζονται με ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα συμπτώματα: δυσχεσία(επώδυνη αφόδευση), αιματοχεσία( αίμα στα κόπρανα), “φούσκωμα”(bloating), εναλλαγή διάρροιας με δυσκοιλιοτητα. Τα συμπτώματα αυτά είναι, συνήθως, πιο έντονα
Tο ουροποιητικό σύστημα προσβάλλεται στο 14-20% των ασθενών με εν τω βάθει ενδομητρίωση (1). Συχνά, συνυπάρχουν με άλλες βλάβες ενδομητρίωσης. Tα πιο κοινά συμπτώματα είναι: συχνουρία, δυσουρία (πόνος κατά την ούρηση), έντονη ανάγκη για ούρηση, αιματουρία (αίμα στα ούρα), κι αδυναμία αδειάσματος της ουροδόχου κύστης. Κάποιες ασθενείς μπορεί να είναι ασυμπτωματικές. Η διάγνωση μπορεί να γίνει με
Όπως είδαμε σε προηγούμενο κεφάλαιο, μια από τις χειρουργικές μεθόδους αντιμετώπισης της ενδομητρίωσης του παχέος εντέρου είναι η λαπαροσκοπική, τμηματική εκτομή του προσβεβλημένου τμήματος ( segmental bowel resection). Μέσω ποιας οδού, όμως, αφαιρείται το κομμάτι εντέρου ; Τυπικά, απαιτείται μια μικρή, οριζόντια τομή στην κατώτερη κοιλιά για την αφαίρεση. Αν κι η τομή αυτή είναι μικρότερη της τομής για μια καισαρική,
Η ενδομητρίωση είναι μια ΄΄ορμονοευαίσθητη΄΄ νόσος. H νόσος είναι ‘’εξαρτώμενη’’ από τα οιστρογόνα, καθώς παρατηρούνται αυξημένα επίπεδα οιστρογόνων αλλά κι αλλαγές στους υποδοχείς οιστρογόνων σε γυναίκες με ενδομητρίωση (1). Παρατηρείται , επίσης, ΄΄αντίσταση στην προγεστερόνη’’ ως αποτέλεσμα δυσλειτουργίας των υποδοχέων της (2). Πέραν της εξάρτησης από τα οιστρογόνα και της αντίστασης στην προγεστερόνη, ασθενείς με ενδομητρίωση εμφανίζουν υψηλότερα επίπεδα ...
Είδαμε πως η ενδομητρίωση σχετίζεται με υπογονιμότητα. Επίσης, γνωρίζουμε πως τα συμπτώματα της νόσου,τυπικά, βελτιώνονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Σχετίζεται, όμως, η νόσος με επιπτώσεις στην ίδια την εγκυμοσύνη; Δυστυχώς, στην παρούσα βιβλιογραφία, δεν υπάρχει πληθώρα υψηλής ποιότητας δεδομένων που να απαντούν με σαφήνεια αυτό το ερώτημα. Έχουν περιγραφεί σπάνιες περιπτώσεις σοβαρών επιπλοκών...
Πέραν από τους 3 τύπους της ενδομητρίωσης, υπάρχουν και στάδια της νόσου. Όπως γνωρίζουμε πλέον, η ενδομητρίωση είναι μια ετερογενής νόσος και, συνεπώς, η σταδιοποίηση δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση. Γι' αυτό υπάρχουν, μέχρι και σήμερα, πολλά διαφορετικά συστήματα. Τα 3 πιο συχνά χρησιμοποιούμενα είναι:
H ενδομητρίωση, τυπικά, σχετίζεται με πυελικό (στην περιοχή κάτω από την κοιλιά) πόνο. Για να εξετάσουμε περαιτέρω αυτό το δεδομένο, αξίζει να θυμηθούμε τους 3 τύπους της νόσου. Στα ενδομητρίωμα οωθήκης( οvarian endometriomas), πόνος συναντάται στο 80% των περιπτώσεων (1), ενώ η μεγάλη πλειονότητα των γυναικών με βαθιά διηθητική( εν τω βάθει) ενδομητρίωση παρουσιάζουν σοβαρό πόνο (1). Ωστόσο, στις επιφανειακές περιτοναϊκές βλάβες ( superficial peritoneal lesions, SUP), τα πράγματα είναι λιγότερο ξεκάθαρα...
Δεν υπάρχει κοινώς αποδεκτή αιτιολογία της νόσου. Η ενδομητρίωση είναι μια πολύπλοκη, ετερογενής και πολυπαραγοντική νόσος, στην οποία περιπλέκονται ορμονικοί, γενετικοί, περιβαλλοντικοί και ανοσολογικοί παράγοντες. Οι πιο πιθανές θεωρίες είναι
GR 
EN