Το ενδομητρίωμα (σοκολατοειδής κύστη ωοθήκης) αφορά το 17-44% των γυναικών που πάσχουν από ενδομητρίωση (1). Η παρουσία του, συχνά, σχετίζεται με υπογονιμότητα και χρόνιο πυελικό πόνο κι η χειρουργική αντιμετώπιση μπορεί να είναι ενδεδειγμένη. Ποιές είναι, όμως, οι διαθέσιμες μέθοδοι χειρουργικής αντιμετώπισης και με τι αποτελέσματα σχετίζονται? Σ αυτό το κείμενο, θα
Το ενδομητρίωμα είναι καλοήθης κύστη της ωοθήκης που αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα της ενδομητρίωσης. Αποκαλείται, επίσης, ''σοκολατοειδής κύστη'' λόγω του χαρακτηριστικού χρώματος του υγρού που περιέχει. 17 με 44 % των γυναικών με ενδομητρίωση έχουν ενδομητρίωμα (1), εκ των οποίων, στο 19% με 28& των περιπτώσεων, το ενδομητρίωμα είναι αμφοτερόπλευρο (2). Η ακριβής αιτία
Μελέτες κατέδειξαν ότι το ενδομήτριο των γυναικών με ενδομητρίωση διαφέρει από αυτό των γυναικών χωρίς ενδομητρίωση (1,2). Αυτές οι διαφορές μπορεί να επηρεάσουν τη φυσιολογικη εμφύτευση καθώς και την ανάπτυξη του πλακούντα (3). Ωστόσο, η υπάρχουσα βιβλιογραφία περιλαμβάνει αντικρουόμενα αποτελέσματα σχετικά με μια πιθανή συσχέτιση μεταξυ ενδομητρίωσης και αποβολών. Ας κοιτάξουμε όμως τα δεδομένα.
Γνωρίζουμε πως η ενδομητρίωση σχετίζεται με την υπογονιμότητα και , σε ασθενείς με εν τω βάθει διηθητική ενδομητρίωση (ΕΒΔΕ), το ποσοστό αυτόματης (χωρίς τη χρήση υποβοηθούμενης αναπαραγωγής) σύλληψης ανέρχεται μόλις σε 2 με 10% (1). Αν και συχνά αυτές οι ασθενείς καταφεύγουν σε τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, μπορεί η χειρουργική αντιμετώπιση να αυξήσει τις πιθανότητες σύλληψης?
Η ενδομητρίωση σχετίζεται με έναν αριθμό συμπτωμάτων, όπως υπογονιμότητα, επώδυνη σεξουαλική επαφή και χρόνιος πυελικός πόνος. Η επίδραση τους στην ψυχική υγεία και την κοινωνική ζωή των γυναικών με ενδομητρίωση είναι συχνά σημαντική (1,2). Αυτό είναι κατανοητό, αν κάποιος αναλογιστεί την αρνητική επίδραση του χρόνιου πόνου στην κοινωνική και επαγγελματική ζωή των ασθενών εν γένει.
Πολλά έχουν γραφτεί σχετικά με το αν οι ασθενείς με ενδομητρίωση έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης άλλων νόσων. Μια από αυτές είναι η αδενομύωση. Αδενομύωση είναι η νόσος στην οποία κύτταρα του ενδομητρίου (της εσωτερικής επένδυσης της μήτρας) βρίσκονται μέσα στο μυϊκό τοίχωμα της μήτρας (μυομήτριο). Αναγνωρίζονται 2 τύποι, ο διάχυτος κι ο εστιακός. Κάποιοι, μάλιστα, θεωρούν πως ενδομητρίωση κι αδενομύωση
Η ενδομητρίωση του πεπτικού συστήματος αποτελεί το 5% με 12% των περιστατικών της εν τω βάθει ενδομητρίωσης (1). Το 90% αφορά το ορθό και το σιγμοειδές (παχύ έντερο) (2). Στην πλειοψηφία τους, οι βλάβες αυτές είναι έντονα συμπτωματικές και σχετίζονται με ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα συμπτώματα: δυσχεσία(επώδυνη αφόδευση), αιματοχεσία( αίμα στα κόπρανα), “φούσκωμα”(bloating), εναλλαγή διάρροιας με δυσκοιλιοτητα. Τα συμπτώματα αυτά είναι, συνήθως, πιο έντονα
Tο ουροποιητικό σύστημα προσβάλλεται στο 14-20% των ασθενών με εν τω βάθει ενδομητρίωση (1). Συχνά, συνυπάρχουν με άλλες βλάβες ενδομητρίωσης. Tα πιο κοινά συμπτώματα είναι: συχνουρία, δυσουρία (πόνος κατά την ούρηση), έντονη ανάγκη για ούρηση, αιματουρία (αίμα στα ούρα), κι αδυναμία αδειάσματος της ουροδόχου κύστης. Κάποιες ασθενείς μπορεί να είναι ασυμπτωματικές. Η διάγνωση μπορεί να γίνει με
Όπως είδαμε σε προηγούμενο κεφάλαιο, μια από τις χειρουργικές μεθόδους αντιμετώπισης της ενδομητρίωσης του παχέος εντέρου είναι η λαπαροσκοπική, τμηματική εκτομή του προσβεβλημένου τμήματος ( segmental bowel resection). Μέσω ποιας οδού, όμως, αφαιρείται το κομμάτι εντέρου ; Τυπικά, απαιτείται μια μικρή, οριζόντια τομή στην κατώτερη κοιλιά για την αφαίρεση. Αν κι η τομή αυτή είναι μικρότερη της τομής για μια καισαρική,
Η ενδομητρίωση είναι μια ΄΄ορμονοευαίσθητη΄΄ νόσος. H νόσος είναι ‘’εξαρτώμενη’’ από τα οιστρογόνα, καθώς παρατηρούνται αυξημένα επίπεδα οιστρογόνων αλλά κι αλλαγές στους υποδοχείς οιστρογόνων σε γυναίκες με ενδομητρίωση (1). Παρατηρείται , επίσης, ΄΄αντίσταση στην προγεστερόνη’’ ως αποτέλεσμα δυσλειτουργίας των υποδοχέων της (2). Πέραν της εξάρτησης από τα οιστρογόνα και της αντίστασης στην προγεστερόνη, ασθενείς με ενδομητρίωση εμφανίζουν υψηλότερα επίπεδα ...
GR 
EN